Padancha Gatha Categories: आरती

अहो अनुपम्य दिव्य शोभा रविकोटी भ्रूकुटी त्रिपुंड रेखियेला ।
मृगनाभि लल्लाटी मुखप्रभा काय वर्णू ।
दिव्य कंदपकोटी कुंडले रत्‍नदीप्ति देवा कुंडले रत्‍नदीप्ति ।
पदक शोभे कंठीं । जयदेवा धुंडिराजा ।।१।।

जय मूष्कध्वजा आरती ओवाळिन ।
अभय वरद सहजा । जयदेवा धुंडिराजा । ध्रु।१।

अहो सुंदर मुक्तमाळा पुष्पहार रुळती आजानु बाहुदंड ।
बहिवट शोभती डुलती चारी भुजा ।
दशांगुले मिरवती आयुधें सहित देखा ।
देवा आयुधे साहित देखा ।
बाप मंगलमूर्ति । जयदेवा धु ।।२।।

अहो स्थूल हे दोंद तुझे वरी उटी पातळ विचित्र नागबंध ।
शोभे नाभिमंडळ चौदा विद्यांचे भवन ।
निर्मळ कसिला पीतांबर ।
देवा कसिला पीतांबर ।
वरी रत्‍न झळाळ । जयदेवा ।।३।।

मेखळा रत्नजडित जानु जंघा नागरा पोटऱ्या गुल्फ दोन्ही ।
अंदुवाकी साजिऱ्या तोडरू रुळताती ।
महाधाक असुरा पाउले काय वर्णू ।
देवा पाउले काय वर्णूं ।
तेजे लोपल्या तारा । जयदेवा ।।४।।

योगिया ध्यानी गम्य सिंहासनी गणपती उभ्या चारी शक्ती ।
सामवेद२ स्तविती घालिती विंजणवारे ।
वरी चवऱ्या ढाळिती गोसावी योगियाच्या मोरया गोसावी योगियाच्या ।
ध्यानीं मंगल मूर्ती । जयदेवा धुंडिराजा ।
जय मूष्कध्वजा ।।५।।

 

 

मंगलमूर्तिराजा नमियेला देव मनोमय एकचित्ते ।
ऐसा धरुनिया भाव मोरया प्रसिध्द हा ।
त्रयलोकींचा राव पुरवितो मनकामना ।
कैवल्य-उपाव जय देवा विघ्नराजा ॥१॥

नमो गौरीआत्मजा आरती ओवाळीन ।
पावे चिंतिल्या काजा जय देवा विघ्नराजा ॥ध्रु०॥

अहो एकदा जाऊ यात्रे ।
एकदंत हा पाहू येउनि मयुरपुरी ।
अहो येऊनि ब्रह्मादिक ।
हरिहर हा राहे येउनि नाही जाणे ॥
येथे धरिला ठाव ॥ जय० ॥२॥

अहो ॠध्दिसिध्दि फळदायक ।
देवा तूचि गा होसी रक्षुनी चरणाप्रती ।
भय नाही तयासी रौरव कुंभीपाकी ।
भुक्ति मुक्ति तयसी रक्षूनि शरणागता ।
विघ्नराज तू होसी ॥जय०॥३॥

अहो चिंतिल्या चिंतमणी फळ इच्छिलें ।
देती चौव्दारी कष्ट१ करीती ।
एक कामना ध्याती चहुं युगी तूचि देवा ।
आदि वेदशास्त्रासि चतुर्मुखी वर्णी ब्रह्मा ।
कामधेनु आमुचि ॥जय०॥४॥

अहो तरुण वृध्द बाळ महाद्वारी ।
धावता तत्काळ सिध्दी त्यासी ।
भक्तवत्सल होसी तारक पूर्ण ब्रह्म ।
दृष्टि पाहे तूं आतां त्रयलोकी तुचि देवा ।
कल्पवृक्ष तू दाता ॥जय०॥५॥

अहो मोरया दास तुझा विप्र कुळीं ।
उत्तम मानसी नामे तुझे ।
तया पावले वर्म म्हणुनी या विश्‍व मुखी ।
पूर्ण पाहता ब्रह्म महाराज देव धन्य ।
नाही जाणता नेम ॥ जयदेवा० ॥६॥

पूजेचा आरंभ मांडिला भक्तांनी ।
उशीर तू न लावी येई धावोनी ॥१॥

जयदेव जयदेव जय जय हेरंबा स्वामी हेरंबा ।
लवकर यावे स्वामी वेगि यावें स्वामी पूजाआरंभा ।
सोडून निरगुंठी चरणा झाडीन पाया लागेन ।

पंचप्राण ज्योती तुज ओवाळीन ॥ ध्रु०॥

दीनवचने परिसोनि वेगे उठिला ।
मूषक सिद्ध करुनि आरूढ पै झाला ।
रत्न सिंहासनी येऊन बैसला ।
थोर भाग्य (पुण्य) माझे आनंद झाला ॥ जय ॥२॥

आणुनि धूपदीप तुज दाखविला ।
खिरापति नैवेद्य तुज समर्पिला ।
याचे भक्षण करी गणपती ।
अनाथ तुझे मोरया (देवा) येतो काकुलती ॥ जय ॥३॥

षड् पक्वान्ने आणिक फल जाती ।
काय न्यून तूज म्हणे मंगलमूर्ति ।
त्रयोदशगुणी तांबूल मुखी सेवाजी ।
दक्षिणा अल्प म्या ठेविली देवाजी ॥जय ॥४॥

घेउनी निरांजन तुज ओवाळीन ।
मंत्रयुक्त पुष्पांजली तुज समर्पीन ।
त्राहे त्राहे म्हणूनि चरणा (पाया) लागलो ।
क्षमा करी अपराध तुज बोलिलो ॥जय॥५।।

एक विनंती स्वामी तुज करितो ।
तुझा नामघोष तुजपुढे गातो ।
वेडे बागडे रंगी नाचतो ।
परिस माझी देवा तुज विनवितो ॥जय॥६।।

नेणो कळा कुसरी थोरथोरापरी ।
नकळे मज काही बहुता प्रकारी ।
वेडे आज्ञान तुजपुढे गाऊ ।
आणिक चाड नाही तुजवाचोनी ॥ जय ॥७।।

अनेक भक्त तुझे आहेत उदारा आहेत दातारा ।
तयामाजी अज्ञान नमि मोरेश्वरा ।
वेडे अज्ञान म्हणे चिंतामणी ।
परीस माझी देवा विनंती तव चरणी ॥ जय ॥८।।

(या आरतीचे वेळी श्रीमहाराज यांनी पंचारती ओवाळावयाची असते)

झाली पूजा उजळू आरती ॥
भक्‍तिभावें पूजा करु विघ्नेशी ॥
पूजेचा आरंभ करितो कुसरी ॥
कैसी पूजा तुझी न कळे अंतरी ॥१ ॥
जयदेब जयदेव जय (श्री) मंगलमूर्ती ॥
भक्‍तिभावे तुझे चरण ह्रदयी ॥
जयदेव ॥ध्रु०॥

उजळिले दीप मनोमानसी ॥
सुखे निद्रा (मोरया) करी तू मंगलमूर्ती ॥
पूर्व पुण्य माया रचिली कुसरी ॥
भक्‍तिभावें तुज धरिले अंतरी ॥
जयदेव०॥ २ ॥

प्रपंचाची गती न कळे लौकिकी ॥
किती भोग भोगू विपरीत ध्याती ॥
म्हणुनी तुज शरण येतो (आलों) प्रतिमासी ॥
ऐसा भक्तिभाव निरोपी तुजसी ॥
जयदेव० ॥ ३ ॥

समर्थासी बोलणे नकळे मतीसी ॥
ऐसा सदोदित देखिला भक्‍तिसी ॥
मोरया गोसावी म्हणे तुजसी ॥
टाकिले वनवासी कणवाचे व्दारी ॥
जयदेव०॥ ४ ॥

अर्चन करूनि तुम्हा केली आरती ॥
सुखे निद्रा (मोरया) करी तू मंगलमूर्ती ॥
जयदेव जयदेव जय (श्री) मंगलमूर्ती ॥
भक्‍तिभावें तुझे चरण ह्रदयी ॥
जयदेव जयदेव ॥५॥

कऱ्हेच्या पाठारी नांदे मल्हारी ॥
रहिवास केला कनक शिखरीं ॥
अर्धांगी शोभे म्हाळसा सुंदरी ॥
प्रीती आवडली बाणाई धनगरीण ॥
जयदेवजयदेवजय (श्री) म्हाळसापती ॥
आरती (भावार्ती) ओवाळू तव चरणाप्रती ॥
जयदेवजयदेव ॥१॥

कनकपर्वत तुझा दृष्टी देखिला ॥
उल्हास झाला सकळा भक्‍ताला ॥
तयासी वाटे पैं दिनकर उगवला ॥
तयें ठायी अवतार देवा त्वां धरिला ॥
जयदेव० ॥२॥

कुळस्वामी सकळांचा मल्हारी हौसी ॥
चुकलिया भक्‍ता (दासा) शिक्षा लाविसी ॥
त्राहि त्राहि म्हणुनी चरणा (पाया) लागलो ॥
क्षमा करी अपराध तुज बोलिलो ॥
जयदेव ॥३॥

तुझे उग्र रूप सकळिक देखिले ॥
भय तया वाटता अभय त्वां दिधलें ॥
सकळा जनांचे भय फिटलें ॥
येऊन चरणा (पाया) पाशी तुझिया लगले ॥
जयदेव० ॥४॥

त्रिशूळ डमरू खड्‍ग हस्ती घेतलें ॥
वाम हस्ती कैसे पात्र शोभलें ॥
मणिमल्ल दैत्य चरणी (पायी) मर्दिले ॥
थोर भाग्य (पुण्य) त्याचे चरणी ठेविले ॥
जयदेव० ॥५॥

प्रचंड दैत्य वधुनी आनंद झाला ॥
सकळा जनांचा (भक्‍तांचा) होशील दातारू ॥
जयदेव० ॥६॥

नित्य आनंद होतसे सोहळा ॥
भंडार उधळण साजे तुजला ॥
भक्‍तजन शरण येती तुजला ॥
त्यांच्या कामना पुरविसी अवलीला ॥
जयदेव० ॥७॥

मोरया गोसावी मज ध्यानी मनी ॥
तयाच्या कृपेने (प्रसादे) वर्णिले तुज ध्यानी ॥
आणिक वर्णावया शिणली ही वाणी ॥
दास मोरयाचा म्हणजे चिंतामणी ॥
जय० ॥८॥

पूजेच्या प्रांती अभ्यंग करी ॥
झडकरी उठे स्वामी ये‍ई लवकरी ॥
रत्‍नखचित आसन घातले कुसरी ॥
तयावरी बैसे मोरया क्षण एक भरी ॥१॥
जयदेव जयदेव जय (श्री) मंगलमूर्ति ॥
आरती (भावार्ती) ओवाळू तुज एक चित्ती ॥
जयदेव० ॥
ध्रु ॥

पुष्प वासिक तेल आणिले अपूर्व ॥
सर्वांगी चर्चिन तुज मी सुंदर ॥
ननपरिमळसहित उटणे तुज लावी ॥
यावें यावें मोरया उशीर न लावी ॥
जयदेव० ॥२॥

उष्णोदक देवा आणिले तुजकारणे ॥
तयासी उपमा काय देऊ मी नेणे ॥
आपुले हस्ते करूनि घालिन तुज वरी ॥
सनाथ करी मोरया ये‍ई लवकरी ॥
जयदेव० ॥३॥

ऐसी करूणा ऐकुनी आले गणपती ॥
समर्पिले तयासी अनुक्रमें एक चित्ती ॥
आणुनि पीतांबर कासे कसिला ॥
तयाच्या प्रकाशे दिनकर लोपला ॥
जयदेव० ॥४॥

कस्तुरी मळवट भाळी रेखिला ॥
तयावरी मुक्‍ताफळाच्या अक्षता शोभल्या ॥
बवन चंदन कैसा अंगी चर्चिला ॥
अनेक पुष्पांच्या (दूर्वांच्या) माळा शोभल्या ॥
जयदेव० ॥५॥

आणुनि धूपदीप दाखविला भक्‍ती ॥
नैवेद्य समर्पिला तुज मंगलमूर्ती ॥
त्रयोदशगुणी तांबूल मुखी शोभतो॥
सुरंग रंगित दंत दिसतो सुरेख ॥
जयदेव० ॥६॥

सुवर्ण दक्षिणा चरणी (पायी) ठेविली ॥
पंचप्राण करूनि तुज निरांजली ॥
पुष्पांजली कैसी वाहिली तुजसी ॥
पूजा मी करू नेणे मज क्षमा करी ॥
जय० ॥७॥

सुरेख मंचक कैसा घातला मंदिरी ॥
तयावरी पासोडा शोभे कुसरी॥
नाना पुष्प याती तयावरी शोभती॥
तेथे (मोरया) निद्रा करी तू मंगलमूर्ति ॥
जयदेव० ॥८॥

ऐसे शेजेवरी पहुडले गणपती ॥
सिद्धी बुद्धि चरणसंवाहन करिती ॥
भक्‍तासी आज्ञा देतो गणपती ॥
आणिक वर्णूं नेणे मी अल्पमती ॥
जयदेव० ॥९॥

ऐसी शेज तुझी न वर्णवे वाणी ॥
श्रमला शेष हा राहिला मौनी ॥
कृपा करी तू दीना (दासा) लागूनी ॥
दास तुझा विनवितो म्हणे चिंतामणी ॥
जयदेव० ॥१०॥

सज्जन मुनिजन योगी ध्याती निजचित्ती ॥
चित्तातीत होऊनि अनुभव भोगिती ॥
स्वानंद अनुलक्ष्य लक्षती सद्‍अवृती ॥
व्यक्‍ताव्यक्‍तरूपी जय ब्रम्हामूर्ति ॥
जयदेव जयदेव जय विद्याधीशा ॥
अनुभव पंचारतीं ओवाळू धीशा ॥
जयदेव ॥
ध्रु०॥

सृष्टीमाजि लोक बोलती गौरीज ॥
पाहता केवळ ब्रम्ह अवतरले सहज ॥
म्हणऊनि सहचराचरी साधिती निज काज ॥
ऐसा परात्पर हा विघ्नराज ॥
जयदेव०॥२॥

सकळा देवांमाजि तू वक्रतुंड ॥
दोषच्‌छेदन कामी होसी प्रचंड ॥
ध्यानी अवलोकिता पूर्ण ब्रम्हांड ॥
शास्त्रादिक शोधिता निगमागम कांड ॥
जयदेव०॥३॥

सुखसाधन मनमोहन फणिभूषणधारी ॥
हरनंदन सुरवंदन अघकंदनकारी ॥
मयूरवाहन पावन नयन – त्रयधारी ॥
सादर वरद भक्‍ता होय विघ्नहारी ॥
जयदेव०॥४॥

गुरवरकृपा-योगे दिसे अभेद ॥
पाहतां सर्वांठायी हा मूळकंद ॥
पठण करितो योगी निज चतुर्वेद ॥
विनवी चिंतामणी निजभावे वरद ॥
जयदेव०॥५॥

निर्गुण गुणवंता तू विध्नहरा ॥
भक्‍त तारावया कृपासागरा ॥
अभय वरद हस्त तू परशुधरा ॥
भवसिंधुतारक तू करूणाकरा ॥

जयदेव जयदेव गणपति वेल्हाळा ॥
आरती (भवार्ती) ओवाळू तव चरणकमळा ॥१॥

||ध्रु०॥

सिंहासन कुसरी मिरवति ठसे ।
तेज महा कोटि भानु प्रकाशे ॥
तयावरी सुकुमार गणराज (महाराज) बैसे ॥
ब्रह्मादिक स्तविताती मुनिजन संतोषे ॥

||जयदेव०॥

कनक मंडपावरि कलश शोभती ॥
हिरेजडित रत्‍नक्रीडा फाकती ॥
ध्वजा पताका वरि मिरवती ॥
अकळे नकळसी कवणा हा मंगलमूर्ती ॥

||जयदेव०॥

षोडशविधि पूजा झाली गणपाळा ॥
नरसुगण गंधर्व आनंद सकळा ॥
सिध्दि बुध्दि सहित होतसे सोहळा ॥
लिंबलोण करी उमावेल्हाळा ॥

||जयदेव०॥४॥

अष्टभावे आरती आनंदमूर्ती ॥
निजबोधे ओवाळू कल्याणकीर्ती ॥
मोरया गोसावी करीतो विनंति ॥
शरणागता तारि तू मंगलमूर्ती ॥

||जयदेव०॥५॥

(मोठया धुपार्तीचे वेळीं वरील आरती म्हणावयाची असते)

एकवीस स्वर्ग मुकुट सप्तही पाताळ चरण ॥
अगम्य गम्य रूप आनंदघन ॥
मयुरपूर रहिवास कैलास (स्वानंद) भुवन ॥
ब्रह्मादिक सुरवरां नकळे महिमान ॥

जयदेव जयदेव जय जय गजवदना ॥
आदि पुरुषा भाळी चंद्र त्रिनयना ॥
कृपा अमृतघन भवताप शमना ॥
उजळू अष्टभावे आरति तव चरणा ॥१॥

सहस्रवदने शेष वर्णिता झाला ॥
न कळे तुमचा महिमा स्तवितां श्रमला ॥
मौन धरुनि वेद श्रुति परतल्या ॥
तोचि (हाची) विश्‍वंभर मोरेश्‍वर अवरतला ॥२॥

कोटि सूर्यप्रकाश कोटि (शशि) निर्मळ ॥
सर्वात्मा सर्वां जीवी जिव्हाळा ॥
मोरया गोसावी पाहे अवलीला ॥
देव भक्‍त प्रेमे घेती सोहळा ॥३॥

चिंतामणी परिपूर्ण देवाधिदेव ॥
ब्रम्हांडी माया ही रचिली त्वां सर्व ॥
प्रपंच सुखदु:ख तुझें वैभव ॥
अखिल जन नेणती हा गुह्य भाव ॥१॥

जयदेव जयदेव जय (श्री) मंगलमूर्ती ॥
पुराण पुरुषा तोडी माया ही भ्रांती ॥
जयदेव ॥

निगमागम वर्णिता नकळेचि पारु ॥
भक्‍त जन कृपाळू हा मोरेश्‍वरू ॥
साधुपरिपालना धरीला अवतारू ॥
निर्विकल्प सेवा हा कल्पतरू ॥
जयदेव०॥२॥

शंकर जनक ऐसी पुराणे गाती ॥
परिसकळांचा जनिता हा मंगलमूर्ती ॥
अगाध याचा महिमा नकळे कल्पांती ॥
थोर पुण्य प्राप्ती सेवा ही मूर्ति ॥
जयदेव०॥३॥

निजभावें पूजन आरतियुक्‍त ॥
खिरापती नाना फळे अणिति भक्‍त ॥
एक आरति करिती पूजन नित्य ॥
निंद्क कपटीबुध्दि ठेकले बहुत ॥
जयदेव०॥४॥

मोरया गोसावी भक्‍त किंकर ॥
थोर भाग्य (पुण्य) माझें हा मोरेश्‍वर ॥
निंदक कपटी बुध्दि निणति हा पार ॥
गोसावी न म्हणावा हा मोरेश्‍वर ॥
जयदेव०॥५॥

विरक्‍त साधुशील नेणति कुसरी ॥
महानुभावामध्ये अगाध ही थोरी ॥
सर्वांभूती भजन समावैखरी ॥
पाहति ही पाऊले धन्य संसारी ॥
जयदेव०॥६॥

भक्‍तराम म्हणे मोरेश्‍वरमूर्ति ॥
नित्यानंद शरण कल्याण कीर्ति ॥
तोडिसी मायाजाळ संसार भ्रांती ॥
अंत किती पाहसी नागाननव्यक्‍ती जयदेव ॥७॥