कऱ्हेच्या पाठारी नांदे मल्हारी ॥
रहिवास केला कनक शिखरीं ॥
अर्धांगी शोभे म्हाळसा सुंदरी ॥
प्रीती आवडली बाणाई धनगरीण ॥
जयदेवजयदेवजय (श्री) म्हाळसापती ॥
आरती (भावार्ती) ओवाळू तव चरणाप्रती ॥
जयदेवजयदेव ॥१॥

कनकपर्वत तुझा दृष्टी देखिला ॥
उल्हास झाला सकळा भक्‍ताला ॥
तयासी वाटे पैं दिनकर उगवला ॥
तयें ठायी अवतार देवा त्वां धरिला ॥
जयदेव० ॥२॥

कुळस्वामी सकळांचा मल्हारी हौसी ॥
चुकलिया भक्‍ता (दासा) शिक्षा लाविसी ॥
त्राहि त्राहि म्हणुनी चरणा (पाया) लागलो ॥
क्षमा करी अपराध तुज बोलिलो ॥
जयदेव ॥३॥

तुझे उग्र रूप सकळिक देखिले ॥
भय तया वाटता अभय त्वां दिधलें ॥
सकळा जनांचे भय फिटलें ॥
येऊन चरणा (पाया) पाशी तुझिया लगले ॥
जयदेव० ॥४॥

त्रिशूळ डमरू खड्‍ग हस्ती घेतलें ॥
वाम हस्ती कैसे पात्र शोभलें ॥
मणिमल्ल दैत्य चरणी (पायी) मर्दिले ॥
थोर भाग्य (पुण्य) त्याचे चरणी ठेविले ॥
जयदेव० ॥५॥

प्रचंड दैत्य वधुनी आनंद झाला ॥
सकळा जनांचा (भक्‍तांचा) होशील दातारू ॥
जयदेव० ॥६॥

नित्य आनंद होतसे सोहळा ॥
भंडार उधळण साजे तुजला ॥
भक्‍तजन शरण येती तुजला ॥
त्यांच्या कामना पुरविसी अवलीला ॥
जयदेव० ॥७॥

मोरया गोसावी मज ध्यानी मनी ॥
तयाच्या कृपेने (प्रसादे) वर्णिले तुज ध्यानी ॥
आणिक वर्णावया शिणली ही वाणी ॥
दास मोरयाचा म्हणजे चिंतामणी ॥
जय० ॥८॥