पूजेच्या प्रांती अभ्यंग करी ॥
झडकरी उठे स्वामी ये‍ई लवकरी ॥
रत्‍नखचित आसन घातले कुसरी ॥
तयावरी बैसे मोरया क्षण एक भरी ॥१॥
जयदेव जयदेव जय (श्री) मंगलमूर्ति ॥
आरती (भावार्ती) ओवाळू तुज एक चित्ती ॥
जयदेव० ॥
ध्रु ॥

पुष्प वासिक तेल आणिले अपूर्व ॥
सर्वांगी चर्चिन तुज मी सुंदर ॥
ननपरिमळसहित उटणे तुज लावी ॥
यावें यावें मोरया उशीर न लावी ॥
जयदेव० ॥२॥

उष्णोदक देवा आणिले तुजकारणे ॥
तयासी उपमा काय देऊ मी नेणे ॥
आपुले हस्ते करूनि घालिन तुज वरी ॥
सनाथ करी मोरया ये‍ई लवकरी ॥
जयदेव० ॥३॥

ऐसी करूणा ऐकुनी आले गणपती ॥
समर्पिले तयासी अनुक्रमें एक चित्ती ॥
आणुनि पीतांबर कासे कसिला ॥
तयाच्या प्रकाशे दिनकर लोपला ॥
जयदेव० ॥४॥

कस्तुरी मळवट भाळी रेखिला ॥
तयावरी मुक्‍ताफळाच्या अक्षता शोभल्या ॥
बवन चंदन कैसा अंगी चर्चिला ॥
अनेक पुष्पांच्या (दूर्वांच्या) माळा शोभल्या ॥
जयदेव० ॥५॥

आणुनि धूपदीप दाखविला भक्‍ती ॥
नैवेद्य समर्पिला तुज मंगलमूर्ती ॥
त्रयोदशगुणी तांबूल मुखी शोभतो॥
सुरंग रंगित दंत दिसतो सुरेख ॥
जयदेव० ॥६॥

सुवर्ण दक्षिणा चरणी (पायी) ठेविली ॥
पंचप्राण करूनि तुज निरांजली ॥
पुष्पांजली कैसी वाहिली तुजसी ॥
पूजा मी करू नेणे मज क्षमा करी ॥
जय० ॥७॥

सुरेख मंचक कैसा घातला मंदिरी ॥
तयावरी पासोडा शोभे कुसरी॥
नाना पुष्प याती तयावरी शोभती॥
तेथे (मोरया) निद्रा करी तू मंगलमूर्ति ॥
जयदेव० ॥८॥

ऐसे शेजेवरी पहुडले गणपती ॥
सिद्धी बुद्धि चरणसंवाहन करिती ॥
भक्‍तासी आज्ञा देतो गणपती ॥
आणिक वर्णूं नेणे मी अल्पमती ॥
जयदेव० ॥९॥

ऐसी शेज तुझी न वर्णवे वाणी ॥
श्रमला शेष हा राहिला मौनी ॥
कृपा करी तू दीना (दासा) लागूनी ॥
दास तुझा विनवितो म्हणे चिंतामणी ॥
जयदेव० ॥१०॥